Cao Transport Loonschalen 2022

In het begin van de jaren zeventig kwam dan de massale migratie op gang uit Suriname en aan het einde van dit decennium ook die uit de Antillen. Dit bracht een duidelijke verlaging van het gemiddelde niveau van opleiding en sociale status met zich mee (zie Bovenkerk, 1975 voor Surinamers en Luning, 1979 voor Antillianen).

In dit geval was dat trouwens niet slecht gezien. Nederland heeft weliswaar nooit getto’s gekend, maar als er ooit een op heeft geleken, was het Gliphoeve wel. De combinatie van onbeheersbare sociale problemen en van materiële vernielingen aan het complex brachten de overheid er op een gegeven moment toe het gebouw met de grond gelijk te maken.

Hier heeft korte tijd de mogelijkheid voor de ontwikkeling van georganiseerde misdaad bestaan. Sommige Surinaamse leiders van deze instellingen speelden immers riskant spel: het gemeentebestuur werd gedwongen grote subsidiebedragen te betalen, omdat de maatschappelijk werkers anders niet konden instaan voor het gedrag van hun vele ontwortelde en agressieve cliënten, maar moest zich – op straffe van beschuldiging van racistische bevoogding – niet bemoeien met de manier waarop het geld werd besteed (bursa transport).

Uit zijn analyse wordt duidelijk dat nepotisme en cliëntelisme ook hier hun kans kregen. Er gebeurden met subsidiegelden dingen waarvoor ze niet waren bestemd. En dit vormt op zichzelf een omstandigheid waarin relatief gemakkelijk georganiseerde misdaad kan ontstaan, maar zover is het in dit geval niet gekomen. Er is zodoende veel subsidiegeld in eigen zakken beland en er zijn stichtingen opgedoekt op grond van financieel wanbeheer.

De namen van de fraudeurs van weleer worden thans echter niet met de onderwereld geassocieerd. In de jaren zeventig en tachtig vond de meerderheid van alle immigranten haar weg en zij onderscheidt zich thans van de gemiddelde Amsterdammers in weinig anders dan de voorkeur voor bepaald voedsel, huwelijkspreferentie binnen de eigen groep en godsdienstige affiliatie.

Vacature Transport

000 mensen die uit Suriname afkomstig zijn en ruim 10. 000 uit de Antillen of Aruba. Samen vormen ze ruim 10% van de Amsterdamse bevolking; 60% daarvan behoort tot de arbeidende bevolking. Dat is minder dan de Hollandse Amsterdammers (tussen de 80 en 85% van de arbeidsproduktieve bevolking heeft werk), maar het is een ruime meerderheid.

Hun handel stond toen nog ten dienste van hun eigen gebruik. De drugsdeskundige G. van de Wijngaart (1990) rekende voor dat de Surinaamse groep wel zeer onevenredig door drugsverslaving wasgetroffen. In heel Europa zijn, zo stelde hij, op iedere 100. 000 inwoners ongeveer 125 mensen verslaafd aan drugs en de Nederlandse schatting van haast 18.

Op het moment dat hij dit sommetje maakte, werd het aantal Surinamers in Nederland geschat op 220. 000. Als er geen speciaal probleem zou zijn geweest, zou het aantal Surinaamse verslaafden 275 hebben moeten zijn, maar hulpverleners schatten hun werkelijke aantal op 4. 000! Amsterdam nam er daarvan 1 - Dringende verzending. 000 voor zijn rekening.

De Surinaamse junkies werden opgevangen in het Doelengebouw aan de Kloveniersburgwal en, door de Stichting Opbouwwerk Surinamers in Amsterdam (SOSA), in een verlaten bankgebouw aan de Herengracht, maar deze panden werden wegens verloedering en wanbeheer ontruimd. De gemeente wist toen niet beter meer dan «café-achtige ruimten» beschikbaar te stellen waar Surinaamse junks werden gedoogd.

In 1983 werd dan aan de Prins Hendrikkade een «drugsboot» opengesteld, maar die werd in 1984 weer gesloten. Transport naar Luxemburg. De Surinaamse junkies zijn daarop naar de Bijlmermeer of elders in de stad verdwenen. In de jaren negentig nam het verslavingsprobleem echter in omvang af. De groep is nog steeds zichtbaar, maar met de mindere populariteit van heroïne wordt zij wel kleiner.

Hbt Transport

Het vreemde is dat Surinamers door de politie in de jaren negentig juist veel milder worden beoordeeld dan daarvoor, meent de onderzoeker Limon (1993), maar nu hebben Antillianen het kennelijk verkorven. Van de criminaliteit die binnen deze groep wordt gepleegd, zijn de overvallen zonder twijfel het meest bedreigend, maar die vallen niet onder onze omschrijving van georganiseerde misdaad.

Hierom is de plotselinge aandacht voor Antilliaanse misdaad in Nederland op deze plaats minder relevant. Thans is er sprake van een kentering in de Surinaamse gemeenschap, wat de drugs betreft. Men gaat over van het gebruik van drugs op de handel daarin. Surinaamse en Antilliaanse heroïne-gebruikers zijn al nooit zo verslaafd geweest als hun Hollandse lotgenoten, doordat ze niet spuiten, maar enkel roken («chinezen»).

De jongste generatie heeft in de jaren tachtig gezien hoe hun oudere broers (en zusters) aan de verslaving bezweken en hoe dit hele gezinnen tot de bedelstaf bracht. Het Amerikaanse voorbeeld hangt als een donkere wolk over de zwarte gemeenschap. Sansone wijst er in zijn studie van kansarme Surinaamse jongens in Amsterdam op dat er al iets van die kentering viel te bemerken toen in hun subcultuur Amerikaanse hip-hop-muziek werd overgenomen met teksten die zich tegen het gebruik van drugs verzetten (Sansone, 1992, hoofdstuk 4).

Het is moeilijk om precies aan te geven waar het omslagpunt heeft gelegen en hoe snel of geleidelijk de ommezwaai plaatsvond, maar het is wel zeker dat de marginale groepen in de Surinaamse (en in mindere mate ook de Antilliaanse) gemeenschap het junkenbestaan achter zich laten of verkiezen daarin niet op te gaan (bursa transport).

De Amsterdamse politie heeft de Surinaamse en Antilliaanse handel in drugs evenwel niet hoog op haar prioriteitenlijst staan. bursa transport. Onze informatie hieromtrent is dientengevolge meer afkomstig van sociologische kenners van de Caraïbische gemeenschap dan op die van de politie. Onze indruk is dat vele honderden Surinamers in de weer zijn met het importeren van kleinere en middelgrote partijen cocaïne.

Hondjes Transport

Drugsondernemers sturen speciaal naar deze gelegenheden en feesten ronselaars om potentiële koeriers te interesseren. Ondernemende jongeren, mensen met grote schulden, onopvallende bijstandsmoeders en ook gehandicapten, in wie niemand smokkelaars zalzien, zijn voor hen interessant. bursa transport. Wie belangstelling heeft, wordt verschillende malen gescreend en wordt op een onverwacht tijdstip naar Suriname gezonden.

Er is wel sprake van een onderling verzekeringssyteem: uit de winst van hen die «doorkomen», worden degenen die worden aangehouden en hun familie tijdens hun detentie gesteund. Bij aanhouding luidt de geleerde rechtvaardiging «dat de militairen er achter zitten» en dat zij daarom geen keus hadden. Maar er zijn zoveel «lekken» in de lucht- en zeehavens dat voldoende mensen er «doorkomen» en de economische infrastructuur van de Surinamers in de stad – winkels, enzovoort – vergemakkelijkt zeer de distributie.

De publieke discussie over de opbrengst van de Surinaamse drugseconomie is tot nu toe vooral gericht op de sprookjesachtige villa’s in de aangename buitenwijken van Paramaribo en op de degelijk ingerichte Hindoestaanse handelsondernemingen. Surinamers die in Nederland in de drugs geld hebben verdiend, laten zich echter ook niet onbetuigd. Geslaagde drugshandelaren investeren in feesten en in zeer veel luxe (bursa transport).

De antropologe Van Wetering die nu al jaren onderzoek doet onder Creoolse vrouwen in de Bijlmermeer, stelde vast dat de drugseconomie en de opbrengsten daarvan zijn geïntegreerd in rituelen zoals die bij begrafenissen (Van Wetering, 1988). Een deel van de revenuen verdwijnt ook in het gokcircuit, of wordt aangewend om een eigen bedrijf op te richten.

Ofschoon veel Surinamers leven in twee werelden, wijzen ook zulke investeringen in de richting van een toenemende identificatie met Nederland. 3. 2.3. 3. De rol van Marokkaanse handelaren Onze poging om de georganiseerde misdaad in Marokkaanse kring in Amsterdam te beschrijven, is zeer belemmerd door het gebrek aan materiaal dat bij politie en justitie voorhanden is.

Lang Transport

Wat is het geval? Het vraagstuk van de Marokkaanse criminaliteit leeft in de Nederlandse voorstellingswereld als een probleem van een ontspoorde tweede generatie - bursa transport. In 1988 «lekte» een rapportje van de afdeling bestuursinformatie van de gemeente Amsterdam naar Het Parool. Hierin werd een alarmerend signalement gegeven van Marokkaanse jongerenbendes die «het stegengebied» in het hartje van Amsterdam onveilig maakten.

Zoals de etnograaf van de Marokkaanse «randgroepen» Hans Werdmölder terecht schreef: met de openbaarmaking van dit rapport werd een taboe doorbroken (Werdmölder, 1989). Er is een reeks wetenschappelijke onderzoekingen uitgevoerd, er zijn tientallen indringende media-reportages aan dit probleem gewijd, de Ministeries van Binnenlandse Zaken en Justitie hebben grote projecten opgezet om het probleem tegen te gaan en in vrijwel alle gemeenten met veel Marokkaanse immigranten wordt wel iets, en soms heel veel, gedaan om de situatie te beheersen.

De eerste reden waarom het jongerenprobleem wel en het vraagstuk van de georganiseerde misdaad geen aandacht kreeg, luidt dat het type criminaliteit waaraan Marokkaanse jongens zich schuldig maken, onmiddellijk en individualiseerbaar Hollandse slachtoffers maakt (Transport Oostenrijk). Drugs worden geïmporteerd omdat er in West-Europa vraag naar bestaat en akelige bijverschijnselen, zoals afpersen en rippen in eigen kring, zijn niet of nauwelijks zichtbaar (bursa transport).

Dat zijn delicten die slachtoffers opleveren die op het politiebureau melden wat hen is overkomen. Dit soort vaak zeer bedreigende misdaad heeft prioriteit in de bestrijding. De tweede reden waarom de georganiseerde criminaliteit in Marokkaanse kringen zo onderbelicht is gebleven, is inderdaad dat het illegale goed waarin de Marokkanen handelen – hash – bij de politie lange tijd geen aandacht heeft gehad.

De derde reden waarom we zo slecht zijn genformeerd is dat de drugshandelmilieus in kwestie exclusief Marokkaans zijn en zeer gesloten. Toch zou het vreemd zijn als in Amsterdam niets zou zijn te merken van de enorme ontwikkeling die de hash-export uit Marokko de afgelopen tien jaar heeft doorgemaakt en die in het landelijke rapport over de rol van allochtone en buitenlandse groepen in de georganiseerde criminaliteit uitvoerig is besproken.

A Bakker Transport

Hoe weinig georganiseerd de Marokkaanse gemeenschap in de ogen van veel Nederlandse buitenstaanders ook is, de hash-handel lijkt zeergoed te worden beheerd en bestuurd. Als deze veronderstelling juist is dan zou een gericht politieonderzoek op enige lokale Marokkaanse gemeenschap – wanneer de politie er althans in slaagt een behoorlijke informatiepositie op te bouwen – heel wat georganiseerde misdaad zichtbaar moeten maken.

Hier werd vermoed dat een aantal belangrijke Marokkanen in hun koffiehuizen in hash handelden, onder andere omdat de rode Ferrari van de Amsterdamse hash-importeur D regelmatig voor de deur werd gesignaleerd (bursa transport). De analyse van de politie leverde het inzicht op dat drie belangrijke handelaren in Hilversum actief waren (de heren A, B en C); dezen gaven leiding daarenboven aan een hele keten van Marokkaanse coffeeshops van waaruit deze soft drug werd gedistribueerd.

Maar in dit verband is vooral van belang dat men in dit Gooise onderzoek steeds opnieuw stuitte op connecties met Marokkanen en Marokkaanse winkels en coffeeshops in Amsterdam. Deze connecties werden evenwel niet nader onderzocht. 3. 2.3. 4. De rol van Turkse groepen, Hiervoor werd er al enkele malen op gewezen dat reeds in de jaren tachtig de Amsterdamse politie «de Turken» meer en meer is gaan beschouwen als key-players op de Amsterdamse drugsmarkt.

Alleen Nederlanders scoren wat lager dan Turken, maar het quotum van de Nederlanders dat zich, in sociaal-economisch opzicht, in de criminele risicozone bevindt, is veel en veel kleiner. bursa transport. In dit cijfer komt vooral tot uitdrukking dat globale criminaliteitscijfers met name iets van de kleine en veel voorkomende criminaliteit laten zien.

Het zijn evenwel juist deze delicten die vooral in de criminaliteitsstatistiek terechtkomen. Turken zijn in Amsterdam echter wel degelijk bij het plegen van criminaliteit betrokken. Er zijn Turken – zie §. 3.4. 2 – die zich bezig houden met wapenhandel – veel Turkse mannen bezitten een vuurwapen en dragen dat ook vrijwel altijd bij zich -, met afpersing en met mensenhandel, maar de meerderheid van de georganiseerde Turkse misdadigers dankt haar prominente plaats aan de drugshandel.

Nvo Transport

Omdat de Turkse drugshandel naast de cocaïnehandel van de Colombianen nog het meest wordt opgespoord, heeft de politie er overigens een vrij goed beeld van. Om een idee te krijgen van het aantal Turken dat in Amsterdam op de een of andere manier – van financier tot koerier, enzovoort – is betrokken bij de drugshandel, hebben wij een computerbestand geconsulteerd dat sedert 1990 door de tactische recherche wordt gebruikt als «kaartenbak» voor de opslag van gegevens met betrekking tot personen en bedrijven/instellingen die naar voren zijn gekomen bij onderzoeken die overwegend betrekking hebben (gehad) op (gewelddadige en andere conflicten in) de handel in heroïne.